پراکنده گویی روزمره 25

چقدر آدمی به همه چی نزدیکه. چقدر راحت همه چیز فلیپ میشه. چقدر رندومنس داره زندگی. چقدر راحت اوج به حضیض تبدیل می شه. البته که گاهی حضیض هم به اوج تبدیل میشه ولی چگالی اولی از نظر من بسیار سنگین تره. آدم فکر می کنه ناعادلانه است حتی.

یه مقداری خسته ام و حال ندارم. دلم میخواد فلاکس رو بردارم، برم یه جا بشینم و شهرام ناظری پلی کنم.