پراکنده گویی های روزمره 22
1
حذف کردن خیلی مهمه. وقتی غیرضروری ها یا چیزایی که بهشون علاقه نداری رو حذف می کنی، چیزایی که بهشون علاقه داری خودشون رو بهتر نشون میدن. در واقع پاسخ دادن به این سوال که "چی می خوام" شاید در وهله ی اول بسیار سخت به نظر برسه ولی پاسخ دادن به سوالِ "چی نمی خوام"، راحت تره و کمک می کنه پاسخ به سوال اول هم ساده تر باشه. یه خوبی ای که این چند وقت برام داشت این بود که باعث شد یه سری گزینه ها برای ریسرچ آینده ام از روی میز حذف کنم. من قبل از این ترم، فکر می کردم خیلی دوست داشته باشم روی دیستریبیوتد سیستم ها و دیستریبیوتد کدینگ و بلاک چین و چیزای این تیپی کار کنم ولی الان که یه درس روی این زمینه برداشتم، فهمیدم اینا از دور برام خیلی قشنگ بودن، شاید بهتر باشه همون از دور نگاهشون کنم:)) در همین راستا یه توئیت جالبی بود که می گفت هر چیزی از یک فاصله ای قشنگه و مهم هنر ما در پیدا کردن اون فاصله هست. چند تا مقاله هم در زمینه ی DNA Storage ها هم خوندم و برای پروژه یک درسی ارائه شون کردم. هر چند به نظرم هات تاپیکه ولی خب اون زمینه هم اونقدر جذاب نبود برام. البته باز قسمت های ظرفیتش قشنگ بود ولی کدینگ ایناش اصلن:)) و من سه یا سه سال و نیم پیش فکر می کردم عاشق کدینگ و رمزنگاری ام مثلن! البته اینو خیلی زودتر فهمیدم که کدینگ اونقدر دوست ندارم ولی خب دیستریبیوتد کدینگ یا کدینگ تو همین زمینه DNA اینا از دور جذاب تر به نظر می اومد.
2
داشتم فکر می کردم خیلی تو زندگی آدما دخالت نکنم. یعنی اگرم بخوام این کار رو انجام بدم، تو زندگی آدم های خیلی نزدیکم باشه و اونم در این حد که "من این جوری فکر می کنم ولی مطمئن نیستم" یا کامنت هایی نهایتن در همین اردر. تهش خود آدم هست که باید تصمیم بگیره حتی اگه منِ توعی مطمئنم فلان کار بهتره.
پلاس اینکه تهش هم همین جوری که هستیم مهمه، با همین طرزِ فکرها و با همه اینا قراره کنار هم زندگی کنیم. یادم باشه هیچ وقت خودمو سانسور نکنم و فضایی رو برای آدمهای دور و برم ایجاد کنم که باهم در بی پرده ترین و سانسور نشده ترین حالت ممکن ارتباط داشته باشم.
3
نهایت هم این که یادمم باشه اگه خواستم انتقاد کنم با عمل کردن انتقاد کنم وگرنه سکوت کنم و دهنم رو ببندم:)
